La Rochère - najstarsza francuska fabryka szkła 1.Najważniejsze punkty historii i technologia.

Wreszcie parę słów o tym ciekawym miejscu, które funkcjonuje od 1475 roku, kiedy Simon de Thysac zyskał prawo do założenia huty szkła w miejscowości Rochiers. Początkowo huta była znana z produkcji szkła płaskiego. 1595 roku cała wioska doszczętnie spłonęła, ale po trzech latach huta została odbudowana, ale czterdzieści lat później znów La Rochère została zniszczona - tym razem w wyniku wojny trzydziestoletniej. Dopiero w 1666 ponownie rozpalono piece, które od tamtej pory już bez przerwy działają.
W połowie dziewiętnastego wieku huta przeszła w ręce François-Xavier Fouillot i jego potomków, a w drugiej połowie tego wieku firma zaczęła zajmować się także produkcją szklanych cegieł, ponadto współpracowała już z hotelami i kawiarniami zaopatrując je w kieliszki, karafki i dzbany. w 1895 roku pojawił się katalog firmy, a w ofercie produkty ze szlifowanego szkła, słoiki, szkło medyczne, oświetleniowe, cegły szklane, bloki szklane.
W 1923 roku dwie huty, La Rochère und Clairefontaine zostały połączone, a w 1960 roku firma zaczęła posługiwać się nazwą: «Cristallerie de La Rochère». Siedem lat później pojawiły się specjalistyczne maszyny i produkcja została zautomatyzowana. Poprawiła się wydajność i warunki pracy. Pierwszym produktem, który powstał maszynowo jest pucharek do lodów (dzięki nim La Rochère stała się jednym z głównych graczy na rynku).
Od 1970 roku na nowo zaczęła rozwijać się ręczna produkcja szkła dekoracyjnego, takiego jak lampy w stylu Art Nouveau czy wazy z opalizującego szkła. Do tego zakład został udostępniony gościom, dzięki czemu odwiedzający mogli obserwować mistrzów przy pracy, następnie odwiedzić galerię, która do dziś wystawia lokalnych artystów oraz prezentuje dzieła sztuki szklarskiej. Ponadto wokół znajduje się ogród japoński, który jest także nie lada atrakcją.
w 1999 zbudowano nowy obiekt, żeby przenieść jeden z ogromnych pieców szklarskich i wstawić nowe prasy. Maszyny były systematycznie usprawniane, żeby móc odpowiedzieć na rosnące zainteresowanie klientów nowoczesną elegancką zastawą stołową.
W 2009 roku ogromna liczba odwiedzających La Rochère sprawiła, że miejsce to jest trzecią najpopularniejszą atrakcją w regionie Franche-Comté (wschodnia Francja przy granicy ze Szwajcarią) po Cytadeli Besançon i Solankach Królewskich w Arc-et-Senans. Firma - mimo mechanizacji w latach siedemdziesiątych - nigdy nie zrezygnowała z produkcji szkła dmuchanego, które stało się w końcu wizytówką firmy, a także główną atrakcją dla zwiedzających (fakt, że robi się tu szkło dmuchane i maszynowe wyjaśnia duże różnice w cenach produktów firmy).
Teraz firma oferuje właściwie wszelkie rodzaje artykułów szklanych, ale nas najbardziej interesuje zastawa stołowa. W DoMieszce pojawiają się coraz nowsze wzory, a że są one z tych, które się nie starzeją i nie wychodzą z mody - mam nadzieję, że zawsze będzie u nas można coś z La Rochère dostać.
A oto cudny sklep fabryczny Le Hallier

Fabryka szkła La Rochère, jak już wspominałam, zajmuje się produkcją luksferów, szkła użytkowego, szkła ozdobnego, a nawet szkła do produkcji biżuterii. Oczywiście dumą zakładu jest szkło dmuchane przez mistrzów szklarskich, ale jest ono oczywiście bardzo drogie, więc podstawą ich działalności i dobrego funkcjonowania na rynku jest szkło robione maszynowo. Ale nie wszystkie rodzaje szkła robi się tak samo.
Po pierwsze - szklanki, pucharki do lodów, talerze, popielniczki, świeczniki - powstają w procesie prasowania.
Kolejne etapy to:
1. dokładnie wymierzona kropla szkła spada do formy
2. jest prasowana
3. produkt jest chłodzony powietrzem
4. piec jest dalej chłodzony
5. produkt jest sprawdzany i pakowany.
Po drugie - dmuchanie - w ten sposób mogą powstawać dzbanki, karafki, kubki.
Kolejno:
1. płynne szkło jest wlewane do formy
2. jest wstępnie prasowane
3. jest przekładane do innej formy, w której jest wydmuchiwane do ostatecznej formy
4. wydmuchany artykuł jest chłodzony powietrzem
5. piec jest wciąż chłodzony
6. produkt jest sprawdzany i pakowany.
Po trzecie - wirowanie - w ten sposób robi się często salaterki, miski, wazony. Kolejne etapy to:
1. kropla szkła spada do formy
2. forma jest poddawana wirowaniu, dzięki czemu szkło jest rozprowadzane tak, że produkt ma sznyt rękodzieła (ranty mogą być nierówne itp.)
3. chłodzenie produktu powietrzem
4. chłodzenie pieca
6. sprawdzanie i pakowanie.
Dla przykładu: